11862 święte przebudzenie

Nadzieja, która łamie kości
Śmierć, która przytula czule
Miłość, która wgryza się w mózg
Trwoga, która głaszcze i mruczy

Nic nie jest w stanie mnie pokonać
Gdyż ja jestem dalej i wyżej
Będę trwał na wieki
Będę...

Gdy przyjdę nikt się nie ostanie
Gdy nastanę umrą miliony
Gdy powiem słowo nikt nie wysłucha
Gdy dłoń uniosę, wiatr tylko się pokłoni
________________________



11865 święte przebudzenie

Wskazałem wam palcem obraz
Zadrwiłem z waszych myśli
Wy mnie wciąż zabijacie

Ja palcem wciąż wskazuję
Nie będzie przebaczenia

Zdrady podstępne jęzory
Liżą me ciało co dzień
Lecz przyjdzie kara dla głupich
I przyjdzie raj dla mądrych

Zakryję twarz mą smutną
Bo wiele ma się zdarzyć
Odrąbię obie dłonie
Bo przecież i tak Ziemia płonie!
________________________


Znak 129

Przeminie Bóg bez chwały
Gdy nie znajdzie nikt wiary
Ilu Bogów umarło?

Nadchodzi oto człowiek
Co truciznę w dłoniach pieści
Czy umrzeć mu przyjdzie samotnie?

Kroki jego ciche
Słów głośnych ledwie dosłyszysz
Dusza więdnie bez Światła

Nogi w błocie ugrzęzną
Głowa pochyli się w końcu
Lecz wciąż jeszcze czeka
Nadzieja wciąż tli się w środku
Mały płomyk pożogi
Czeka już chwile ostatnie
Nim w serce swe truciznę wbije!
________________________



Znak 211

Na kolanach żebram
Strach usilnie łykam
Nie patrzę wam w oczy

Jestem
Wbrew temu
Czekam
Bóg bardziej człowieczy
Nie będzie szczęścia
Będzie szukanie...

Kto gotów na najcięższą drogę?
Kto z góry przegrany wygra wierząc?
Kto trzymając w krwawiących dłoniach klingę do boju ruszy?
Kto?

Czekam
________________________